De hele week zie ik hem al langs komen op diverse blogs. En nu ben ik dan zelf aan de beurt. Ik werd maar liefst twee keer getagd, door
José en door
Brenda. Dames bedankt!

Hartstikke leuk natuurlijk, maar ik vind het ook best heel lastig om iets over mijzelf te vertellen op het WWW. Tegen de kinderen zeg ik namelijk altijd: denk erom, niet teveel info over jezelf geven, je weet nooit wie het leest. Maar goed, ik heb er eens over nagedacht en hier komt ie dan:
1. Mijn naam is Martine (maar dat wisten jullie natuurlijk al). Ik ben 42 jaar en al heel wat jaartjes met Ron getrouwd. Samen hebben een zoon van 18 (ja, ik was er redelijk vroeg bij) en een dochter van bijna 16 jaar.
2. Ik ben gek op witte bloemen (andere kleuren zijn ook mooi, maar mijn voorkeur gaat echt uit naar wit) en ik hou ook heel erg van stoere takken.
3. Mijn droom is om zelf eens een winkeltje te openen. Met allemaal mooie spulletjes, waaronder ook zelfgemaakte spullen. (Misschien wel samen met
José ;-)).
4. Een andere droom van mij is om een vakantiehuisje in Zeeland te bezitten. Het hoeft niet groot te zijn, als het maar sfeervol is. Het lijkt mij super om het helemaal zelf in te kunnen richten.
5. Sinds een jaartje of 5 werk ik bij de Bruna en is José (ja alweer José) mijn favoriete collega!
6. Ik ben gek op mooie tijdschriften. Dat is lastig (of juist niet) als je bij de Bruna werkt, want ik ga haast nooit met lege handen haar huis. En met mooie tijdschriften bedoel ik: Ariadne at Home, Ariadne at Home Brocante, VT-wonen, Wonen Landelijke Stijl, Home & Garden (enz.enz)
7. Voor in huis hou ik van stoere woonaccesoires. Potten met betonlook, veel grijs en grote kransen.
8. Ik ben toch wel een beetje verslaafd geraakt aan het bloggen. Ik vind het zo ontzettend gezellig om te lezen wat andere mensen bezighoudt en wat voor moois er nu weer is gekocht cq. gemaakt. Het geeft mij heel veel inspiratie om zelf ook mooie dingen te maken!
9. Ook lees ik graag spannende boeken. Het liefst thrillers van nederlandse auteurs, zoals Loes den Hollander.
10. Het laatste puntje gaat niet over mij, maar over mijn dochter (dus indirekt ook een beetje over mij). Mijn dochter is geboren met een te kort been. Op haar 6e heeft zij een beenverlengende operatie ondergaan, waarbij haar been 7 centimeter langer is geworden. Naarmate zij ouder werd, werd het beenlengteverschil ook weer groter. Nu is zij zo goed als uitgegroeid en staat ze weer op de wachtlijst voor een operatie. Dit keer geen beenverlenging, maar deze keer wordt haar voet geamputeerd, zodat ze verder door het leven kan gaan met een onderbeenprotese. Een heftige beslissing voor haar, maar ook voor ons. Inmiddels hebben wij er allemaal vrede mee dat dit gaat gebeuren, maar het blijft spannend. Wij weten nog niet precies wanneer ze aan de beurt is voor de operatie, maar heel erg lang zal het niet meer duren. Als het zo ver is zal ik het ook hier vertellen, want het lijkt mij fantastisch als ze een heleboel kaarten krijgt als ze in het ziekenhuis ligt.
Het is misschien raar om dit alles hier te vertellen, maar het is wel wat mij (ons) momenteel erg bezighoudt.
Nu is het de bedoeling dat ik ook weer een aantal mensen tag:
Claudia van
crea by claudiaHanneke van
het liefste thuisLia van
i found my homeIk wens iedereen een heel fijn weekend en geniet van het mooie nazomerweer!